tehnologia
Οι Microsoft, Facebook και Telxius, εταιρεία κατασκευής τηλεπικοινωνιακών υποδομών, ολοκλήρωσαν την κατασκευή του υποθαλάσσιου καλωδίου Marea, του πιο τεχνολογικά προηγμένου στον κόσμο.
Το Marea (που σημαίνει παλίρροια στα ισπανικά) διασχίζει τον Ατλαντικό Ωκεανό σε βάθος περίπου 5,2 χιλιομέτρων και «συνδέει» το Μπιλμπάο της Ισπανίας με τις ακτές της Βιρτζίνια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το μήκος του υποθαλάσσιου καλωδίου φθάνει τα 6.600 χιλιόμετρα ενώ το βάρος του αγγίζει τους 4.650 τόνους.
Θα μπορεί να μεταδίδει έως και 160 terabits δεδομένων ανά δευτερόλεπτο κάτι που σύμφωνα με τη Microsoft είναι «περισσότερο από 16 εκατομμύρια φορές ταχύτερο από τη μέση οικιακή σύνδεση στο Διαδίκτυο, ενώ θα είναι σε θέση να προσφέρει ταυτόχρονο streaming 71 εκατομμυρίων βίντεο υψηλής ανάλυσης».
Το υποθαλάσσιο καλώδιο Marea είναι σχεδιασμένο ώστε να «συνεργάζεται» με μία ποικιλία εξοπλισμού δικτύωσης. Αυτή η λογική «ανοικτής αρχιτεκτονικής» θα επιτρέψει στο καλώδιο να μπορεί να εξελιχθεί παράλληλα με την εξέλιξη της τεχνολογίας στα επόμενα χρόνια. Προς το παρόν, η Microsoft θα χρησιμοποιήσει το Marea για μία ευρεία γκάμα υπηρεσιών βασισμένων στο cloud, από το Bing και το Office 365 έως το Skype και το Xbox Live. Από την πλευρά του το Facebook θα εκμεταλλευθεί τις δυνατότητες του Marea ώστε να επεκτείνει τις δραστηριότητες στο πεδίο του VR.
Η ιδέα κατασκευής ενός τόσο προηγμένου υποθαλάσσιου καλωδίου γεννήθηκε το 2012, όταν ο τυφώνας Σάντυ έθεσε εκτός μάχης Διαδίκτυο και τηλεφωνικές υπηρεσίες για πολλές ημέρες. Οι εργασίες, με τη σύμπραξη των Microsoft, Facebook και Telxius ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2016.
Για την ιστορία, αξίζει να αναφέρουμε ότι το πρώτο υποθαλάσσιο καλώδιο στον Ατλαντικό ολοκληρώθηκε το 1858 επιτρέποντας για πρώτη φορά την τηλεγραφική επικοινωνία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας. Στις 16 Αυγούστου του 1858 ο Αμερικανός πρόεδρος Τζέιμς Μπιουκάναν και η βασίλισσα Βικτώρια του Ηνωμένου Βασιλείου αντάλλαξαν επίσημα μηνύματα χρησιμοποιώντας το νέο μέσο. Εκείνο το καλώδιο αποδείχθηκε αδύναμο και έπαψε να λειτουργεί μόλις τον Σεπτέμβριο του 1858.
